Showing posts with label Cerita2 Santai. Show all posts
Showing posts with label Cerita2 Santai. Show all posts

Thursday, March 5, 2009

Odoi Odu

Pemenang short film Astro Kirana

Odoi Odu



Director: Farizie Bin Morinding
Performers: Grandma Lukiah Bte Mahadi, Grandpa Suman B. Lontou, Mdm, Sabiah Bte Suman, Mdm. Laidah Bte Ghani, Mdm. Noraini Bte A. Hamid, Norhazdwani Bte Wahinin, Mohd Shahrie B.Jusilin
Producer: Farizie Bin Morinding
Genre: Drama
Language: Dusun
Length: 19.45 Min
Screenwriter: Farizie Bin Morinding
Cinematographer: Farizie Bin Morinding
Editor: Farizie Bin Morinding
Sound: Farizie Bin Morinding
Art Director: Farizie Bin Morinding

Synopsis:
Odoi Odu or oh Grandma is a story using the theme of sadness old grandmother. She always saw her late husband. The village people think she is mad but she manage to cope up daily life with only her cat make her happy.

Monday, February 2, 2009

zaman anak-anak...

Salam semua apa khabar? Hujung minggu ni rajin pula saya menulis blog... tadi saya surfing tengok blog kawan-kawan maya ni sambil baca tulisan dorang... tiba-tiba saya teringat kenangan masa kecil-kecil... aku tidak tau la aku sudah pernah cerita ka belum, kalau sudah siou ki..

Aku ni memang anak bapa, kalau time makan apa saja bapa taruh di piring aku makan sampai habis kenapalah aku nda suka tu makanan. Kalau malam kami punya fave show adalah rancangan WWF.. gustilah apa lagi.. hahaha... Hulk Hogan tu idola aku dulu. Aku percaya betul kalau minum jus sayur buli kuat macam dia tapi nda juga aku sanggup mo minum. Kalau mama pula aku selalu bergaduh sama dia, tapi itu luaran saja. Kalau sudah petang mama masih juga belum pulang dari kebun mula la aku tu pigi mencari dan menanya semua orang kalau ada nampak mama. Aku ni ego sikit kalau sama mama... mungkin sebab dia garang sama aku dan sebab dia selalu marah aku walaupun orang lain yang buat salah... tu yang aku tensen sikit tu..hehehe... Tapi begitu pun aku sama mama selalu juga tengok tv sama-sama. Dia paling suka rancangan menyanyi Hiburan Minggu Ini. Aku paling nda suka ini program la tapi sebab mama suka tingu aku tunggu tu rancangan mula, lepas tu kalau start sudah mulai la aku memanggil mama suruh tingu sama-sama. Mama mesti suruh aku buatkan dia kopi di cangkir tapi bila aku buat dia bilang nda sedap. Manakan nda aku buatkan dia nescafe manalah dia suka. Jadi lama-lama aku belajar buat kopi tumbuk untuk dia la. Tapi masih juga kena komplen, sebab ada pula taik kopi timbul-timbul... Hahaha.... aku ni egois.. sampai sekarang aku suka pura-pura saja suka menggadu, sebab aku nda pandai tunjuk perasaan... Antara yang selalu kena buli ialah si Yet, si Dayang, si Onon... siapa lagi? siapa lagi? siou ki... hahahaha... si Adik aku nda pernah buli sebab dia kawan aku mengasi kena orang dengan trik2 kami hahaha... si Leon?! Cis dia yang selalu buli aku... kurang asam.. biasanya aku sama si Dayang yang kena buli oleh dia... hahahah... kelakarnya kalau diingatkan..

Kalau petang-petang aku sama bapa mesti pigi memancing, joran kami dibuat dari batang bambu yang kecil tu, diikat sama tali tangsi pastu buat pelampungnya dari papan playwood nipis. Selalu umpan kami special... mesti dapat ikan punya! Mulanya bapa suka guna cacing tapi aku geli berabis terpaksa la dia buatkan aku umpan khas yang dibuat pakai tepung campur belacan. Hehehe.. Sanalah kami di rumpun bambu memancing... best betul. Memancing macam begitu sajalah aku pandai, kalau suruh pakai joran mahal-mahal tu manalah aku tau..

Kalau weekend selalunya si Dayang ma si Angah mesti balik Tandek punyalah, kalau nda aku yang pigi sana. Aku ma si Dayang selalu mengasi tinggal2 si Angah sebab takut dia mengadu sama mamanya, apakan nda aku sama si Dayang tu pura-pura saja pigi rumah si Babu Rukinah padahal kami main di siring sungai. Biasanya kami putik tu buah sayur kayu manis (itu kaitu namanya sudah lupa pula) yang rupanya macam buah manggis kicil tu, pastu kami umban-umban di sungai... hahaha...

Masa sekolah rendah dalam darjah 4 ka 5, aku berminat betul mo jadi rockers! Ades... kalau petang teriak-teriak la aku menyanyi lagu wings atau search di tangga dapur.. nasib baik dorang si babu nda marah... hehehe.. di rumah pun tiada orang jadi senang la aku mo teriak! Kalau bapa sama mama ada di rumah aku diam-diam la saja... Time tu kalau si Yus pulang kampung walkman si Yus la selalu jadi mangsa, baru si Yus punya sayang dia punya walkman, kalau mau buka atau tutup tu tempat simpan kaset nda buli kasar... hehehe... aku ni pula memang kasar habis rusak harta dia. Kesian, sorry lah yus... hehehe... selalunya kalau aku mandi lamaaaaaaaaaa betul! Sebenarnya aku isi tu baldi beeeeeeeeeesar sampai penuh air, pastu aku berendam sambil buka shower... lepas tu aku menyanyi lagi teriak-teriak. Satu kali si Yus punya marah dia ketuk-ketuk dinding tu bilik mandi pakai beruti dari tanah! Hahahaha.... aduih kelakarnya kalau diingat!

Masa aku kecil ada satu yang menjadi kemusykilan aku, asal aku buka album lama di rumah aku heran la tinguk ada gambar-gambar orang yang aku nda kenal dalam tu album.. siapa ni orang-orang dalam gambar? Tambah lagi ada dua perempuan gambar dia selalu saja ada, cantik pula tu... Di sebabkan ada juga terselit gambar Saloma sama P. Ramli aku sangka ni dua orang perempuan ni artis jugalah, yang satu aku ingat penyanyi (memang pun dia penyanyi... si Faye hahaha..) dan satu lagi aku ingat pelakon.. haaa cuba teka siapa kah pelakon tu? kakak aku yang paling tua la.. hahaha... Lepas tu lama-lama baru aku tau aku ada ramai adik-beradik... Hmm kenapa aku boleh lupa memori sebelum itu aku pun tidak tahu. Ada certain saja yang aku ingat..

Tapi masa kecil-kecil kalau cuti sekolah penggal akhir tahun biasanya kami jalan-jalan pigi sana Semenanjung ramai-ramai. Tapi yang aku nda buli lupa, first trip tu mama nda suruh aku ikut sebab alasan dia sangat lah best... tiada orang mo jaga tu ayam.. adeh.. jadi first trip tu kalau tidak silap masa aku darjah dua tu... dorang siok2 jalan pigi sana KL aku di kampung jaga ayam.. Apa lagi hari-hari aku bergaduh sama tu ayam-ayam... aku tabur padi atau jagung mo kasi makan konon, pastu kalau tu ayam datang aku sergah la lepas tu kejar-kejar di halaman rumah macam orang sot... hahaha.. Kalau cuti penggal yang pendek-pendek tu selalunya aku pi rumah si Faye mo jumpa si Adik. Hahaha... Sekarang tua sudah kami... nda sudah la cam time dulu-dulu. Sekarang aku selalu ketawa-ketawa tinguk anak-anak sudara kecil-kecil, yang ongkol bermain sama anak2 buah... hahaha.. macam kami pulak igugulu... cuma permainan dorang saja nda sama..

Haiya.. kadang-kadang aku wish berabis mo balik pi zaman kanak-kanak sampai pernah satu kali aku tertidur dan mimpi zaman kanak-kanak. Mimpi tu punyalah real sekali aku terbangun aku tidak kenal bilik aku sendiri. Aku heran kenapa aku saturang di tempat asing, pastu sekali terpusing tinguk cermin... tua sudah!! Terus aku menangis sebab aku sangka tiba-tiba saja aku jadi tua tinggal saturang-saturang... kakakaka... slow slow baru aku punya memory pulih dan realized yang aku bermimpi dan hakikatnya aku memang sudah tua... kakakakah... terus aku terketawa sendiri..

Sunday, January 18, 2009

SK Tandek dalam memori... kenapa aku tidak suka pigi sekolah.. heheh

Hemm... lama betul sudah saya tidak tulis apa-apa di sini. Saya tunggu-tunggu juga orang lain menyumbangkan kisah-kisah menarik tapi tiada... jadi ini blog sudah menjadi umpama rumah bertuan tapi tiada penghuni.. kadang-kadang saja ada orang sudi menulis, umpama orang pulang ke kampung. Kalau dibayangkan ini blog sudah tumbuh lalang. Saya ni bukan apa, mau kasi chance saja orang lain berkongsi cerita, tak kan sayaaaaaa saja macam syok sendiri...Hahaha.... Tapi tidak apalah saya paham juga, jadi hari ini saya pun mau kongsi cerita saya juga lagi lah... masa sekolah di SK Tandek. SK Tandek time saya tidak la sama dengan time si dorang si Yus ka, si Yah kah... si Androd ka... lain pasal saya kan junior hehehe...

Saya masa kecil memang la malas pergi sekolah, ini adalah satu benda yang semua orang tahu. Saya ni bukan apa malas pergi kelas, sebab pergi pun cikgu tidak kasi masuk dalam kelas. Haaa... yang ini kamu tidak tau la.. Hahaha... Kenapa saya tidak boleh masuk kelas, sebab saya tidak dapat pay attention kepada satu benda dengan terlalu lama, nanti saya mulai rimas dan bosan.. Jadi kalau kawan-kawan di kelas lambat paham ajaran cikgu, lepas beberapa kali di ulang mula la saya tu geram. Mula-mula saya akan tolong ajar tapi kalau nda juga paham-paham saya akan ketuk kepala kawan saya dengan pembaris plastik. Sebab itulah saya tidak boleh menjadi cikgu hehehe... Kalau saya tidak attack kawan saya, saya akan tanya cikgu macam-macam soalan yang dia tidak boleh jawab. Bukan saya sengaja mo buat cikgu marah, tapi dia cakap "tanyalah apa saja yang kamu tidak paham" jadi saya tanyalah. Sudah terbiasa di rumah tanya apa saja sama bapa, dan biasa pun bapa akan berikan jawaban yang sebaik mungkin. Tapi cikgu saya tu cikgu muda, baru mengajar jadi dia tidak tahan ragam pelajar kecil macam saya ni. Di sebabkan saya selalu banyak tanya dia tidak suruh saya masuk kelas dia sebab dia kata saya mengganggu proses pembelajaran murid lain. Betul juga la cakap dia tu sebab saya kan asyik tanyaaaaaa saja kalau tidak menggadu orang.. hahaha.. tu lah saya pun duduk sajalah diluar main pasir. Lama-lama main pasir pun saya bosan jadi kalau cikgu bilang satu minggu tidak boleh masuk kelas dia satu minggu jugalah saya tidur dirumah saja pura-pura demam. Tak kan la kasi tau mama nanti kena rotan ooo... Mama strict la.. Aku dapat nombor dua dalam kelas pun kena pulas perut sama kena rotan. Hehehe..

Saya juga paling tidak suka pergi sekolah hari Isnin, bukan sebab Isnin permulaan bagi satu minggu yang panjang. Sebabnya lebih simple, saya nda suka menu di sekolah hari Isnin. Dulu time saya, di SK Tandek ada kena kasi makan free kalau tengahari. Menu hari Isnin sampai hari Jumaat tidak sama. Tapi kalau hari Isnin menunya ialah nasi kawah, sup daging yang keras dan tawar, sama sayur kacang panjang di masak sama ikan bilis. Bukan saya memilih lauk tapi itu sayur kacang panjang dipotong betul-betul masih panjang ooo... Punya payah mo telan, garang lagi tu tukang masak tu kalau nda dikasi habis ditambah2 lagi tu nasi sama sayur baru dulu kalau sayur mesti yang dimasak oleh mama saja baru aku mau makan kekeke..... Yang selalu akhir makan nasi di sekolah ialah aku dan selagi nda abis nda kena kasi benar masuk kelas... Tensennya... Jadi lama-lama asal time rehat hari Isnin aku mesti lari bertapuk di mana-mana. Yang kelakar cikgu Jatin mesti buat satu kumpulan khas untuk menangkap aku setiap hari Isnin. Memang lucu la kalau diingat-ingat, adakah patut belari-lari di kawasan sekolah gara-gara nda mo makan nasi saja. Pernah aku escape pulang di rumah. Hahahaha... Sekarang sedih aku kalau ingat, ialah sekarang aku mo makan nasi pun susah sudah... menyasal aku nda makan banyak-banyak time sikul... Aku paling suka sama cikgu Jatin walaupun dia garang tapi pada anggapan aku itu kerana dia ambil berat sama murid-murid dia. Lagipun cikgu selalu kasi selamat aku di sungai belakang sekolah kakakak.. Kepada yang kenal cikgu Jatin, dia kawin sama cikgu kesayangan aku juga, Intan Khurus masa aku darjah 5. Hehehe...

Kalau hari selasa menu kami bubur kacang hijau yang kuanya kental! Tapi itupun berebut-rebut juga murid sekolah mo makan termasuk aku. Aku ingat lagi, oleh kerana lagak kawan-kawan aku ni selalu kacau aku makan... mesti dorang cakap begini "eeee.... apa ko makan tu ijau-ijau kental-kental macam lunggung!" punyalah jahat! Tapi aku mana peduli aku bantai juga makan, dorang tu harap aku geli jadi give up bubur kacang aku... jangan mimpilah...

Walaupun ada banyak sebab kenapa aku ni nda suka pigi sekolah, ada banyak juga sebab aku suka pigi sekolah. Aku paling suka pigi sekolah hari Rabu, walaupun menu kami cuma milo cair sama biskut roti masin tapi aku suuuuuuuuuuuuka betul! Aku rasa sedap betul... sekarang aiya.. macam itulah menu harian aku ni.. isk isk sedih betul. Selain tu kalau hari Rabu, ada Perpustakaan Bergerak datang! Time ni lah yang best.. Aku waktu kecil telampau suka membaca... sekarang nda payah lah... migrain aku nanti...

Bila aku ingat-ingat time skula rendah aku teringat sama kawan aku si Hendry. Hendry apa aku sudah lupa la. Tapi dia lah kawan aku berdebat di kelas, dia pandai jadi siok la kalau berdebat sama dia, kadang-kadang bikin geram juga sebab aku selalu kalah! Kalau dia dapat nombor satu aku dapat nombor dua. Begitu juga sebaliknya, time tu si Dih selalu nombor tiga atu empat saja... lepas si Hendry pindah baru dia naik rangking... jan marah Dih.. hehehe... akun sajalah, nanti aku kasi beli ruti masin kwakwakwa... Masa dia pindah tu aku ni la bah yang paling sedih, punya lah aku marah dia pindah skula, sampaikan time dia say gudbye sama semua orang di skula aku nda mo tinguk muka dia... babai pun aku nda mau.. time semua orang hantar dia pi naik keta aku saturang jak betapuk dalam kelas kami yang macam kandang kambing tu... hihihi.. buduh bah. Aku ni tidak pandai luahkan perasaan sebenar bah... aku sedih baitu kawan aku mo pindah tapi nda mo orang tau aku sedih... andu, kicil2 lagi pun egois... hahaha... kasian.. Apalah kabar si Hendry sekarang ni aa?

Bah panjang sudah aku bercerita ni, kalau panjang sangat nanti banyak pula rahsia aku time skula terbucur... nanti nda pasal2 aku tercerita kenangan aku lari bertapuk di jamban waktu kawan aku ampus! Ades penjahat... kantoi sudah... ada sebab baitu... oklah babai...

Tuesday, December 16, 2008

George Bush dan kasut...



NOte** original video footage has been removed by Asociated Press.. cih tapi nda pa ni video baru aku ganti pun nampak juga tu kasut. kuakuakua...

Umban dua kali pun masih juga nda kena, bagus kalau jauh... sia-sia jak attempt tu hahahaha... Pernah juga ku tertingu satu news lebih kurang camni, tapi kesnya di China. Sapa tu politician sudah lupa tapi ada orang umban pie pi muka dia, kena pula..

Wednesday, November 12, 2008

si Bentayan itik yang bidak dan jahat...

Fuiyo sudah tengah malam ni aku tidak pula dapat tidur padahal bisuk pagi pagi mo kena pigi airport mo berangkat sudah. Jadi boring-boring ni aku pi la membaca blog orang2, sampai komen pun aku mo baca... kalau si aiso punya blog tu aku nda tau sudah berapa kali aku post komen (spamming sudah tu buli kena rutan...kakakaka... sori Aiso sa boring la...). Anyway aku pun baca juga la blog si tokeypets ni, terus teringat kenangan masa ku kecil2. Aku pun dulu suka piara binatang tapi tedalah segala ular. Paling kuat dulu aku bawa balik serigala kampungan pulang.. musang la kali tapi rupanya cam anjing tapi besar sikit dari anjing. Aku jumpa di utan (ini la satu kerja aku asal pulang skul bukan aku balik rumah sana aku merayau pi masuk belukar entah di mana2 ku sampai... sampai terjumpa kuda liar ma tu serigala musang kampungan. Biasanya aku bawa balik kucing atau anjing kalau pulang dari skul (entah la piaraan sapa saja tu aku culik bawa pulang, kadang2 burung, ikan atau bosing...hahaha marah betul mama sama aku :P). Anyway ni kali aku pulang sama tu serigala kampungan punyalah mama tekejut dan takut, terus dia teriak kenapa aku bawa balik itu serigala kampungan nanti abis segala ayam kena makan. Penat mama mengasitau aku, yang aku bawa pulang tu bukan anjing tapi aku kan besalah... nda mo percaya. Aku ni punya la budu juga sebab pamacam pun aku tingu aku rasa rupa dia macam anjing juga lagipun kan kalau dalam buku disney tu musang warna merah jadi sebab ni anjing kampungan punya rupa dan warna lain jadi aku anggap dia anjing saja la.. kakakaaaa... Entah bila aku tidak sedar tapi hari tu juga mama berjaya menghalau tu serigala kampungan dari rumah.. eheh..

Tapi satu peristiwa yang sangat menyedihkan aku adalah kejadian kematian itik aku yang putih melepak dan cantik rupawan. Aku piara dari kecil sampai bujangan satu pasang. Si Snow ma si White (entah hapa2 la bah nama aku kasi kakakaka... inda kreatif bah aku kalau kasi nama ni kekeke..). Itik aku ni nda macam itik urang lain ooo... memang putih nya putih telampau cam iklan breeze.. Aku sayang betul sama itik aku sepasang ni. Di sekolah pula ustaz aku ada piara itik juga, tapi ada satu itik dia tu... ish ish ish.. sudahlah bidak jahat lagi. Kalau pi rumah ustaz habis kaki kami kena patuk. Silakak betul. Keganasan ini itik (patuk kami panggil) punyalah dasat sampaikan bukan lagi kucing, urang pun takut ma dia. Entah camana pada suatu hari yang panas lepas balik sekolah tekejut aku ada pula tu patuk di rumah. Berabis aku halau, aku ingatkan dia merayau sampai di rumah. Rupa-rupanya ustaz kasi la pulak. Adesss punyalah aku tensen... Adakah ini hukuman kenakalan aku, ya tuhan sob sob. Jadi ini patuk pun bermaharajalela di kawasan rumah, ayam sabung aku pun takut ma dia (buruk tul!). Kalau aku mo kasi makan ayam, dia la duluan2 belari pi makan. Ayam2 semua takut nda berani makan duluan (pemerintahan si patuk kuku besi). Sampaikan anjing-anjing aku yang ganas2 kucing tu pun takut sama ni patuk sebab dia patuk segala anjing sampai tecabut bulu! Jadi aku gelar dia Bentayan (nama watak penjahat iaitu anak si Mak Lenggang dalam drama Tragedi Sri Mersing, ini drama kegemaran mama ooo.. tiap2 malam kami tepaksa tingu ini drama pasal mama marah kalau tukar channel hehehe..). Si Bentayan ni sudahlah jahat, ayam pun dia mo pi rogol! Heran aku... berabis sudah aku mengalau dia sampai belarian aku sama si Bentayan bekejaran di belakang rumah sampai di sungai rasak, tapi balik juga dia..

Sekali banjir kilat la pula, bangun2 jak aku pagi dalam sudah air mo sampai lantai. Telupa pula tu aku mo buka pintu rumah si Snow ma si White. Aku pun sedih sebab aku ingatkan matilah itik aku dua ekor tu lemas dalam rumah kecilnya. Selepas seminggu lebih kurang, banjir pun surut. Sekali aku check masih hidup aku punya itik kesayang dua ekor. Punyalah aku gembira... belari2 aku pi dapur kestau mama "Ma... si snow masih hidup..." Mama senyum senyum jak tengok aku happy. Aku pun cepat2 tabur nasi kasi makan, mesti lemah sudah itik kesayangan aku ni. Lepas aku kasi makan, aku pun naik la berehat di rumah, tiba-tiba aku tedengar raungan si Snow sama si White di bawah kolong. Terus aku teringat si Bentayan.. Aku pun kelangkabut turun, sekali aku tinguk dia merogol si Snow sampai mati... di sebelah si Snow si White sudah ampai2.. KURANG ASAM KO BENTAYAN!! Punyalah aku marah aku mengadu sama mama, "ma.. bagus mama sembelih la tu itik buruk tu bikin lauk. Kalau nda abis ayam kita pula mati!" hehehe...

Dua hari kemudian, ada orang datang makan tengahari di rumah.. "aik karas juga daging ayam ni.." komen tetamu kami. Senyum2 jak aku "bukan ayam... itik". Hahahaha... tamatlah riwayat si Bentayan itik yang bidak dan jahat.. puas ati aku.. kekeke...

Saturday, November 1, 2008

aiskrim di kampung...

Kee Maidin berjualan aiskrim di Bandau - 1962

Edited
Stori tambahan yang saya rasa mesti di post disini sebab ada kaitan dengan gambar..
Quote : "AragangTandik said...

Ini cerita si Otok - dia mau bikin aiskrim tapi tesalah tetaru garam - dia pikir itu gula. Bila sampai di skul kawan dia beli terus tekejut bila saja makan itu aiskrim - terus dia (pembeli aiskrim) mau kasi kena kawan dia - disuruhnya beli aiskrim c Otok, dia bilang paling sedap - maka kawannya pun beli. Bila dia makan dia pun tekejut rasa aiskrim masin - dia pula suruh kawannya beli - begitula sampai lah aiskrim tu habis - bukan kerana sedap tetapi mau mengannyaya kawan. he he he"


______________________________________________________________


Panasnya cuaca hari ni tiba-tiba saya terasa macam mo makan aiskrim. Tapi zaman ekonomi yang meleset ni (ekonomi saya hahahah) bagus lupakan saja nafsu yang tidak-tidak sebab itu bukan makanan keperluan. Teringat pula masa kicil2 di kampung makan aiskrim yang dibuat pakai sirap merah di taruh dalam plastik panjang tu. Kamurang pernah makan ka? Ingat lagi ka? Kalau disini orang panggil aiskrim botol sebab dibuat didalam plastik yang keras ada rupa cam botol sikit. Tapi aku nda suka tu aku suka aiskrim buatan kampung yang pakai plastik murah. Cakap pasal aiskrim, masa aku tingkatan dua mungkin, aku start balik bisnes jual aiskrim. Mula-mula aku kestau, mama nda support kerjaya aku sebagai penjual aiskrim sebab dia bilang "kau tu angin angin saja nda lama kau berenti la tu menjual aiskrim" ehehehe... mama memang paham sudah aku ni memang tidak boleh concentrate dengan satu benda dalam tempoh yang lama. Sebenarnya aku mimang nda buli concentrate lama dalam apa saja aku buat, contoh paling senang, sekejap aku membaca tiba-tiba aku rasa mo pi tingu tivi dalam tingu tivi tiba-tiba aku belari bukak computer surf baca artikel pastu aku lari lagi pi tingu tivi lepas tu... sampailah aku tidur baru berenti. Pernah satu pagi sebelum mama pi kebun dia nampak aku kamas rumah di Tandik. Penuh semangat aku buka segala katil mo rearrange konon tapi entah bila aku buli pula berenti membaca buku dan akhir sekali bila mama balik tengahari sana sudah aku di tanah merumput.. kenapa laitu... hehehe.. Aiii tinguk kan aku sudah bilang, lain sudah ni cerita padahal aku mo cerita pasal aiskrim. Aku rasa ni gara-gara si Yus umban tutup gadur di kepala aku masa kicil sabab tu aku sot sot. Ada lekuk lagi sampai sekarang di tengkurak pala aku.. hehehe ko ingat lagi ka tu Yus? Bukan juga dia sengaja tapi siapa suruh aku kan cengeng... dia mo kasi takut aku tapi kena pula kepala aku kakakaka.. Aina tinguk, aku mau cerita aiskrim... aiskrim... ish.. Berbalik kepada cerita asal, aku ni pun mulai la menjual aiskrim di skul. Mula-mula perisa sirap jak, belum ada budget. Bahan-bahan modal aku semua kurik dari lemari dapur, apa yang ada itulah aku guna jadi kalau ada yang sakit perut temakan aiskrim aku pada jualan pertama tu siou keekeke.. Lepas tu bila ada untung aku kasi mama, sikit jak aku ambil buat modal pusingan. Ni kali aku tambah perisa lagi pasal ada sudah saigan ni, iaitu kazen ku si Dih. Hehehe. Kami ni dulu kuan belawan tidak kira la dari akademik sampailah menjual aiskrim pun mo belawan. Perisa aku tu aku tambah milo pula. Lama-lama ada nestum. Fuiyo lakunya aiskrim aku. Mulanya aku kasi tinggal aiskrim aku di kantin jak pasal malu kedapatan oleh kawan (takut nda laku pastu kena kasi ketawa jadi biasanya time rehat aku betapuk ti tangki siring skul). Sebagai bayaran aku kasi lah makcik tu pisang atau duit sikit supaya buli taruh barang. Tapi dia lebih suka pisang atau ubi yang aku kasi sebab dia kesian juga mo ambil duit. Sebenarnya dari kicil2 lagi kami adik-beradik sudah biasa bejualan kuih muih jadi tidak heran la aku jual aiskirim hehehhe.. aaaa aku mo makan aiskrim..



Monday, October 27, 2008

Anak palsu???


Kalau kamu ada tebaca tu posting si Cherry Lips pasal patung-patung jepun yang serupa orang tu, ini saya rasa lagi bikin ngeri. Patung-patung baby ni dijual di UK di official webnya Baby Reborn. Saya tengok gambar-gambar adeh macam baby betul aiseh takutnya..

Tiba-tiba saya teringat masa saya kecil kakak saya si Rose dapat hadiah perkahwinan anak patung besar pakai gaun putih, bermata biru. Dia bilang dia tiada kegunaan anak patung tu jadi dia kasi saya sebagai hadiah... punyalah sa happy. Tq Ose. Di belakang patung tu ada disc (wuina jangan kamu main-main walaupun time tu semua orang tinguk video dan dengar lagu format vhs tapi ni anak patung ada cd-rom!!!) jadi kalau taru bateri anak patung ni pandai menyanyi, becakap dan ketawa. Punyalah saya bangga asal ada jak orang datang mesti mo tunjuk anak patung special tu. Besarnya saiz patung ni sampai saya (time tu darjah satu, pindik...) pun buli pakai baju dia. Saya telampau sayang ni patung sampai saya bawa pi mana-mana (dalam rumah la..), tidur pun sama patung. Saya anggap dia adik saya.. Anak patung ni kalau dikasi baring mata dia pandai tetutup. Satu kali entah camana masa saya tebangun betul-betul mengadap tu anak patung mengiring muka dia betul-betul depan muka saya. Terbuka lagi tu mata dia pastu ketawa pula.. Aina nda lagi saya tepikir logik terus jak saya tendang tu patung sampai pelanting di dinding pastu teriak lari pi tempat arwah mama di dapur. Saya bilang tu patung sudah jadi hantu... hahahahaha kalau ingat punyalah bikin ketawa.. ades.. Lepas tu saya tapuk tu patung dalam lemari besar di belakang kain-kain selimut tapi arwah mama jumpa dia letak atas meja telepon jadi hiasan...

Friday, October 10, 2008

Restoring old photographs

sebelum gambar di baiki


Hari ini aku mengantuk betul, mo tertutup udah mata ni. Tiba-tiba aku teringat gambar lama si Yah sama arwah bapa di rumah Tandek. Masa aku terima gambar tu sudah memang rosak kena dakwat pen, habis muka tu tercover dakwat. Aku pun start la restore gambar tu, teda pakai software editing yang special pun cuma pakai photoshop edit manually jak. So inilah hasilnya. Tapi ini masih belum siap lagi ni, sebenarnya masih comot lagi baju arwah bapa tu, cermin tu pun penuh dakwat halus-halus. Nanti kalau sudah siap aku upload di flickr, so kalau mau print besar-besar pun boleh.

sesudah gambar di baiki


Kee Sabariah dan arwah bapa Hj Kee Abdul Jalil

Bila tengok gambar ni rindu betul aku sama arwah bapa dan mama. Sofa tu mama beli di kedai singer di pekan lama Tandek. Gambar yang lebih besar saiz boleh tengok di Flickr. Rindunya...


Tuesday, October 7, 2008

Hari Raya Blues

Baru-baru ini aku pulang untuk beraya di kampung, tapi kerana tidak pasti aku ni dapat cuti ka tidak aku pun beli la tiket tanggal 30hb september, sudahlah begitu sampai KK tengah malam pula. Nasib la si Yus mengoffer diri mengambil aku hehehehe... Aku beli tiket malam raya sebab aku sangka aku masih lagi terpaksa kerja pada siangnya, lagipun murah. Sekali pula semua orang yang menyambut Aidilfitri di office tu start cuti mulai hari Isnin. Nda apalah, boleh juga aku berjalan-jalan mencari apa-apa yang boleh dibeli di bawa pulang ke kampung, tapi punyalah ramai orang di PKNS tu sampai pening kepala aku (aku tidak boleh kalau terlampau ramai orang mula la tu aku pening kepala macam kekurangan oksigen). Jadi aku pun selama 3 hari berturut-turut attempt to go shopping di sana tapi apakah, sentiasa penuh manusia. Malas aku, kadang tu rasa mo marah jak bila ada orang yang berdiri di tengah laluan. Tapi puasa kan sabaaaaaaaaar jak lah.. fuh fuh fuh nda bagus tu marah-marah..

30hb jam 5 petang aku sudah bertolak ke airport, flight aku jam 9 malam tapi aku sangka mestilah jalan tu sesak dengan kereta maklumlah kebanyakkan orang yang aku nda kenal cakap dorang tu balik kampung hari tu samada petang atau malam (mesti heran nda kenal aku buli pula tanya2 macam reporter.. heheheh aku tanya driver taxi, penjual biskut dan yang sewaktu dengannya. Maknanya setiap kali aku membeli makanan atau naik taxi aku mesti tanya soalan tu kalau nda pun aku yang ditanya duluan..) Itulah sebabnya aku imagine jalan tu sesak, tapi sekali tinuk punyalah lengang adesssss... terpaksalah aku duduk membuang karan di airport, baru LCCT tu di dalam bukan ada kerusi, duduk atas troli jak la sambil membaca buku yang ku pinjam dari si Faye (sampai sekarang belum jak aku habis baca pasal ada saja orang mengacau asal aku membaca!!!). Nasib baiklah ada announcement buka puasa, aku minum satu botol kiiiiiiiiiiiiiiciiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii-i-i-i-l-l-l-lll air soya (kicil la tu berabis kalau begitu panjang sudah tu perkataan kicil tu..). Ingatkan mo makan di dalam kapal jak, sekali ada pula orang yang ramah-tamah ni berabis membawa aku bercakap. Aku ni friendly nda friendly bah.. maknanya aku boleh friendly sama orang yang aku nda kenal paling lama tempohnya adalah 30 minit lepas tu jan la bawa aku becakap lagi aku boooo layan wo. Bukan sumbung tapi teda sudah idea sama tiada feelings sudah tu macam kena bius. Jadi aku pun tidak juga mau becakap lama2 sama orang sebelah mula-mula aku membaca sampai sakit biji mata ni, masih juga dia mau becakap sana. Jadi pura-pura tidur la tapi terus tetidur ni, landing baru aku bangun kwakwakwakwa.. Landing pun sudah jam 11.30 malam, lapar ni sampai begagar lutut. Aku pi bawa c yus beli makanan tapi ada kfc jak buka di kk. Apalagi satu bucket ba ku beli ni macam lah ramai di rumah tu, ada c dang, c annuar ma c huzai jak. Penat penat penat tapi nda boleh tidur pula..

1 September. Selamat Hari Raya!!! Bangun lambat, sunyi jak rumah di Lintas Court ni sebab si Yus ma c Nuar sudah pi sembahyang raya. Aku tinuk jam, adesssh!! Jam 8 sudah hahahah.. Mandi manda pastu lepas dorang pulang sembahyang, lebih kurang jam 10.30 atau jam 11 pagi kami bertolak pi rumah K6. Ada orang tu masak special bah, masak udang harimau sama rendang daging angus yang sadap. Aku ni manalah makan rendang, aku nda suka. Hanya orang tertentu masak jak baru aku makan. Tapi yang kelakar di K6 sama di Damai aku makan pula tu hahaha... Jam 6 petang bertolak pi open house di rumah Ose di Indah Permai. Makan sedap lagi ni. Lebih kurang jam 9 malam bertolak balik ke kampung di tempat si Yah di Damai. Sepanjang jalan aku nda tidur, bawa c Yus bercerita joke sikit tapi c Yus ni kan nda la pandai ketawa. Jam 12 lebih juga kami sampai. Duduk2 cerita sama si Yah pastu tengok budak-budak main bunga api.

Cerita pasal hari raya, kalau waktu kecil2 dulu mesti c Faye pulang bawak satu kotak mercun dan bunga api (dulu-dulu boleh main sebab kami semua ni otai kalau main mercun, lagipun kalau mengikut pendapat c Charles ma c Leon. Orang yang putus tangan, kaki, kepala... bukan pasal main mercun tapi pasal main meriam kabait ba.. apakah tu namanya aku pun lupa). Balik kepada cerita asal, pada salah satu hari raya yang mulia dan indah tu. Aku, c sly ma c neil terjumpa satu ikat mercun cina. C sly la punya idea tu mo jugak dia main tu mercun time tu juga awal-awal pagi. Jadi c Neil gantung di pokok nangka pastu dorang bakar (aku pemerhati jak aah..) apalagi meletup la bising ni! Baru Ose keluar marah kami "Ose ikat kamu sama tu mercun baru bakar, baru kamu tau!!!" hehehehe... putih mata. Ketawa tetamu di rumah, kami pun terus pigi rumah babu Rukina, malu.

Kalau di ikut banyak lagi kenangan hari raya ni, kalau dulu mesti gotong royong di dapur rumah buat persiapan raya. Aduh bestnya! Mesti arwah bapa pasang lampu 'lip lap' (apa bah tu nama dia) di luar, mama mesti buat ketupat. Cermin mesti berkilat tiada habuk. C faye pulang mesti bawa bawang yang sudah siap diblender. Pastu si Baimal mesti datang tolong buat lemang, lemang dia paling sedang!!! Aaah.. I'm living in the past, mungkin sebab aku sudah tua hahaha.. Apa-apa pun Selamat Hari Raya Maaf Zahir Batin.


Monday, September 15, 2008

Alergik atau ikan piaraan bermasalah?

Kalau menurut kakak aku, keturunan Unggut tidak boleh makan catfish, ataupun ikan keli. Hmm.. ikan keli sama sembilang tu sama la bah kan? dua dua pun catfish juga. Pokoknya kalau tidak silap aku keturunan Unggut tidak boleh makan ikan yang tiada sisik. Masa aku kecik-kecik itulah ikan yang aku langsung nda mau makan. Tapi sekarang aku suka betul, wau sedapnya tambah2 kalau masak lemak cili api... fuih mau 3 pinggan pun buli aku makan. Eel pun aku makan, aah kalau ingat masa kecik punya la aku geli aku bilang sampai mati pun aku nda mo makan ikan ular. Kwakwakwa.. Anyway, berbalik kepada cerita tadi. Kononnya kalau keturunan Unggut makan keli akan jatuh sakit. Sakit apa aku pun tidak pasti tapi adik beradik ku sebelah arwah mama ni semua ok, mungkin sudah bercampur darah keturunan Kee.

Tapi ada juga yang alergik sama udang atau ketam, contohnya si Yah sama si Neil. Hmm... yang lain aku tidak pasti tapi aku selama hidup ni macam semua pun aku makan hinggalah pada suatu hari colleague aku pi memancing, dia pun kasi lah aku satu ekor ikan yang sudah siap disiang. Aku happy la sebab aku asal ikan jak aku suka. Sampai rumah aku cuci la ikan tu siap rendam sama air asam takut hanyir. Aku pun goreng sampai waktu buka makan. Uh manis2 pula isi daging ikan ni, tapi tidak lama selepas tu kulit aku pun mula gatal2 yang amat sangat. Argggh... terutama di lipatan tangan tu apa kah namanya ntah. Keluar biji2 macam ruam di kulit, barulah aku tergaruk sana sini sampai luka kulit aku. Kalau boleh mau jak aku keraut tangan aku ni. Sampai saat ini sedang aku menaip ni blog, gatal la ni tapi ada kurang2 sudah la dari kemarin. Aku tidak pigi klinik pun, aku tuang minyak kayu putih jak supaya tidak rasa gatal sangat dan tidak lagi tegaruk2. Oleh kerana aku ni kan memang penggemar ikan, aku hairan lah kenapa pula tiba2 alergik ni. Jadi aku mula2 mo tinguk apakah jenis ikan yang aku sudah makan ni. Aku pun browse di internet, ikan yang aku dapat tu ada mirip ikan talang, mungkinlah... tapi ada juga mirip ikan patin tapi kecil pula ikan yang aku dapat ni. Yang mana satu sebenarnya aku pun tidak tau. Tapi malang sekali, aku terjumpa pula satu lagi artikel yang tidak ada kesahihan kebenarannya. Ada orang mempost di forum pasal ada satu pusat ternakan ikan patin disebelah ladang babi. Masalahnya ialah najis2 babi tu macam mencemar lombong sekitar ikan patin tu di piara. Ya ampun, harap bukan ikan yang aku makan tu... eee..

Monday, September 1, 2008

Selamat Menyambut ramadan

Kepada semua ahli keluarga anak cucu cicit Unggut yang beragama Islam, saya ingin mengambil kesempatan untuk mengucapkan selamat menyambut bulan Ramadan dan selamat menunaikan ibadah puasa. Jangan puasa yang yuk pula dan jangan terlebih membazir duit dan makanan gara2 nafsu buka puasa. Mentang2lah lapar, bila beli juadah berbuka yang ada bermacam jenis semua pun dibeli hehehe..

Masa ni kepada yang suka memasak tu mesti mau cuba bermacam2 resepi yang sedap kan? Ini ada satu blog Resipi.my yang boleh kamurang check, ada banyak resepi best best jadi bolehlah kamu cuba try test, ataupun boleh juga kamurang share resipi special kamu sendiri, nanti raya aku pulang try makan hehehehe...

Apa2 pun, selamat menunaikan kewajipan anda ^^

Antara Komen Kamu...

About This Blog

  © Blogger template 'Isfahan' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP